Op maandag 19 juli 2010 was het eindelijk zover! We vertrokken naar Nijmegen! De avond ervoor bleek dat ik zoveel spullen mee moest dat ik besloot met de taxi naar de verzamelplek te gaan. Later zal blijken dat ik alles zal gebruiken wat ik mee had. We waren na een korte stop vlotjes in Malden bij de Sv Juliana 34 waar we de gedurende week zouden verblijven. Nadat het kampement ingericht was togen we naar het centrum van Nijmegen om de sfeer te proeven. De feeststemming zat er al behoorlijk in en het was al druk in Nijmegen met overal muziek. S. avonds aten we bij Sv Juliana en daarna was het de laatste voorbereidingen treffen voor de eerste dag morgen. Die zal een uur eerder beginnen vanwege de verwachte warmte! Dus niet om 3 uur opstaan maar om 2 uur al. Dus snel slapen!, al kwam het daar niet echt van. Ik was het niet gewend zo vroeg te slapen en de eerste nacht elders (op de grond) is ook maar effe wennen. Ik zal die nacht hooguit een uur achter elkaar slapen.
Dag 1. De beproeving
Ruim voor Mn wekker ging was ik wakker, het ging vandaag echt van start! Een leuke bijkomstigheid was dat ik jarig ben! Dit geeft toch weer een speciaal gevoel. Ik werd in alle vroegte dan ook door de anderen gefeliciteerd!. Ontbijten, wc bezoek, vaseline smeren. Niets vergeten? 1 check, 2 de check en vooruit dan maar de derde check. Nee ik was niets vergeten. We werden met de busjes naar de startplek gebracht zodat we nauwelijks naar de start hoefden te lopen. Daar stonden we in de rij met verschillende andere korpsen. Op de achtergrond steeg het lawaai van de mensen menigte op vanuit de binnenstad. Dit klonk heel apart kreeg er kippenvel van! De polsbandjes werden gescand en daar konden we gaan! We liepen door een haag van mensen, dronken studenten die overal waar ze maar konden staan waren. Ze waren door het dolle heen, Nijmegen stond in alle vroegte op Zn kop! dit was prachtig om te zien. Omdat het donker was had ik mijn stok mee, weke ik ook gebruikte maar dat was niet erg succesvol, later zal ik mijn hand op een schouder van een collega leggen. Daar liepen we door het donkere Nijmegen waar ik nog door een grote groep collega’s van verschillende korpsen werd toegezongen!
Overal waren er al veel mensen op straat wie er veel muziek keihard aan hadden staan. Kleine kinderen, ouderen en gewoon jonge mensen ze stonden er allemaal! Ergens in de vroegte werd ik nog kort geïnterviewd door Radio Gelderland waar ik op de vraag van of dit mijn eerste keer was antwoordde dat het mooi loopweer was! De luisteraars zullen wel in een deuk gelegen hebben! Na 2 en half uur lopen werd het eindelijk licht!!! De zon kwam op, en het beloofde inderdaad een warme dag te worden. Mijn batterij was leeg gegaan van de gehoorapp, onder het lopen verloor een onderdeel ervan. Was enorm balen even want nu nog maar 1 gehoorapp in. Maar ja dat balen maakte al snel plaats voor een tevreden gevoel want wij maakten deel uit van een groep die midden in een of andere feestsfeer waren terecht gekomen.
De verzorging had zich al opgesteld voor de eerste pauze, even heerlijk zitten en koffie met koek erbij! De marsleider hield de tijd nauwlettend in de gaten dus waren we zo weer op weg. Onderweg kwamen we allerlei buitenlandse politiegroepen tegen. Zoals ook de Engelsen die er met hun karistieke helmen liepen… Intussen werd het toch wel warm, en niet alleen warm maar ook erg druk. Vooral toen na de lus voor de 50 kilometerlopers de 40 km lopers erbij kwamen, het was filelopen op soms smalle stukken. Hier had ik ook steun van mijn collega’s nodig door mijn hand op een schouder te leggen. Na de drukte, warmte waren de drempels ook een factor waar je op moest letten. Al met al zeer vermoeiend en dat in combinatie met vroeg starten.
In valburg stond de verzorging klaar met een lekker gebakken eitje, en daar rusten we een half uurtje ( de langste pauze op een dag) Daarna togen we in de drukte weer op weg richting Nijmegen. We kwamen door Oosterhout waar wederom weer een dolle boel was. Omdat het zo warm was gingen mensen met water gooien, soms spoten ze met een tuinslang je nat. Ik deed er alles aan om mijn andere (laatste) gehoorapp te beschermen en zag het al gebeuren dat ik zonder gehoorapp weer in Nijmegen zal aankomen.
Bij Oosterhout stonden mijn ouders op de dijk, dat was toppie want ze hadden weet ik veel hoeveel fietskilometers al in de benen om daar te komen. Na Oosterhout gingen we een dijk op waar het echt dringen was en de warmte ook een beetje een rol begon te spelen. Dit was alles behalve relax lopen! De warme wind trok over de colonne lopers heen, hier en daar zag je dat het sommigen teveel werd. Onze groep liep stug door in de verte zag je Nijmegen al liggen, alleen nog even de brug over die volgepakt was met wandelaars, maar langzaam maar zeker kwamen we bij het eindpunt.
Nijmegen stond weer op Zn kop, rijendik, mensen overal waar je maar kon kijken, Overal muziek en feestelijke sfeer. Ik hield het niet droog, kapot was ik. Murw gebeukt door de lange dag, de korte nacht, de inspanningen, spanningen en vermoeidheid. Dit was nog maar de eerste dag en er volgen nog 3! Had ik hier 900 kilometer voor getraind? Hoe was dit vol te houden? Even zag ik het niet zitten maar later nadat ik even had gezeten en bijgekomen was stond mijn besluit vast IK GA DOOR!!!
Vandaag nog nooit zoveel sms-jes gehad ik geloof in totaal wel 45 stuks! S avonds nog even wat eten en drinken en daarna lekker gaan slapen in de massagetent waar ik als een blok in slaap viel……
Dag 2. You walking never alone
Na heerljk gedroomd te hebben over onder andere Bavariameisjes was het om 3 uur in de ochtend weer tijd om op te staan. Het was weer dezelfde volgorde als in de nacht ervoor. Ik voelde me fitter dan de ochtend ervoor. Wederom weer een gekkenhuis in Nijmegen en dat zal ook de komende 2 dagen nog zo zijn. Weer had ik de hulp van collega's nodig en dan speciaal in de naam van Kagor die mij het meest begeleidde. Dat is natuurlijk klasse. Het lopen ging een stuk vlotter en beter dan gister en de opluchting was nog groter toen het weer licht werd. Ook vandaag stonden veel mensen buiten, dorpen stonden vol met mensen die allemaal aan het feesten waren en daarbij ons de wandelaars in het algemeen aanmoedigden. De verzorging stond weer op verschillende plekken paraat om ons van het nodige te voorzien.We liepen op een aardige tempo door de sliert wandelaars heen. Voor je erg in had je zo 25 kilometer gelopen. Bij tunnels zetten we keihard ' We walk never alone ' in en dat klonk wel effe heel mooi. Dit werd ook erg gewaardeerd door andere lopers. Onderweg kwam ik nog wat bekenden tegen altijd leuk dat je elkaar in de drukte toch treft. ook kwam ik steeds 2 doven jongemannen tegen die hele gesprekken met me wilden voeren, maar ik wilde me liever concentreren op de weg! Onderweg was het erg druk met mensen en door de dorpen kwam je soms even helemaal stil te staan. De sfeer en ambiance waren geweldig zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb veel hardloopwedstrijden gelopen maar dit slaat alles wat sfeer betreft. Vandaag was het benauwd en warm maar gelukkig niet zo als op de eerste dag. Je mag natuurlijk wel effe goed zweten. Het lopen ging lekker en al gauw kwamen we weer terug in het knotsgekke Nijmegen waar het de roze woensdag was, de sfeer was geweldig en kreeg er kippevel van! Na even bij te zijn gekomen op de wedren werden we weer met de busjes naar Malden gereden.
dag 3 Tour de Groesbeek
De derde ochtend zo vroeg opstaan was toch even moeilijk, ik had redelijk geslapen en wat last van mijn schouderbladen. Maar de rest ging op routine, en voor ik erg in had zat ik weer in het busje richting de start. In het donker werd ik weer gesteund door Kagor en de anderen. Ik moet zeggen dat het zo op de schouder toch wel het best loopt. Gelukkig duurt het donkere niet al te lang, zodat ik in de wat rustigere stukken gewoon kan lopen. Dit was alveer de derde dag en tot nu toe nog geen enkele blaar alleen wat stijve benen soms maar ja dat mag toch? Onderweg kwam ik een hardloopvriend Bjorn tegen. Hij heeft nog een hele tijd met ons opgelopen, hij was de derde die ik tegen kwam. In de dorpen was het weer vol, ook veel kinderen langs de kant die met allerlei dingen klaar stonden zoals snoepjes en stukjes fruit. S morgens om half tien al aan de knakworst mag ook wel bijzonder genoemd worden. Het weer was lekker niet te warm met een beetje wind prima loopweer!!!!
Na ongeveer 38 km lopen kwamen we in Groesbeek aan, wat net als de andere plaatsen stampvol stond met mensen! Het is niet te geloven hoe die menen maar blijven roepen en aanmoedigen. Nadat we Groesbeek uit kwamen kregen de beruchte zevenheuvelenweg, deze had ik zelf 6 keer hardlopend overwonnen. Daar was het compleet gekkenhuis, langs de kant stonden rijenlang caravans en andere wagens wat er op leek. Overal muziek en tot aan Nijmegen was geen enkele plek leeg. Het leek wel de tour de france. Mensen boven op caravans die met vlaggen zwaaien enzo. De sfeer was compleet, de lopersmassa enorm! het was gewoon een stroom lopers richting Nijmegen en als je denkt dat het af en toe wat rustig is heb je het mis! Onze laatste rustpauze was bij een uitvaartverzorger, maar op die rust zaten we niet te wachten natuurlijk. Wel hadden we een prachtig uitzicht op de massa. Gestaag liepen we richting Nijmegen in de drukte. Aangekomen op de wedren vierden we een klein feestje met uiteraard de polonaise en muziek. We hadden het zwaarste overleefd.
S avonds een klein drama namelijk een van onze groep viel uit met een ontstoken teen. Heel zuur om die beslissing te moeten nemen, maar wel een hele dappere.
Dag 4 Via Gladiola!!
De laatste dag! tot nu toe maar een uitvaller en dat mag gezien de zwaarte van eerder deze week een wonder genoemd worden. NOg een keer in het donker lopen. Het werd langzaam licht en toen wist ik het helemaal zeker ik ga het halen!!! Ontspannend liepen we het traject af, Bjorn sloot weer aan net als de 2 doven. Er werd nog wat gezongen en stug liepen we door. Bij sommigen kon je duidelijk zien dat ze er wat door heen zaten maar dat maakt niet uit nog even en dan zijn we er!!!
Nou ja dat even duurde natuurlijk wel 50 km maar ja als je weet dat het de laatste zijn loopt het toch wel anders. Het was al vroeg druk en het weer was ideaal niets niet te warm. Bij Cuijk was het natuurlijk weer een grote mensenmassa, het leek wel of het publiek en lopers in elkaar samen opgegaan waren zoveel mensen gewoon. Hier was het uitkijken geblazen, de drempels zag je nauwelijks en de oversteek over de potonbrug was ook niet zonder gevaar. Dat bleek later maar al te goed toen een collega van korps Limburg er op viel en 2 tanden moet missen.
Bij Cuijk stonden de 40 kilometergroep ons op te wachten zodat we samen het laatste stuk opliepen naar Malden waar we ons om gingen kleden voor de intocht. Tijdens de intocht moesten we in ceremoniele outfit. Dat was best zwaar vooral omdat we in rijen moesten lopen. Als je al wat moe bent en niet goed ziet is dat nog een hele opgave. Maar het geheel was prachtig!. Mijn ouders en mn jongste zus stonden langs de kant. We werden met paarden en muziekkorps begeleid. Het was prachtig om te zien. We liepen over de gehele weg naar Nijmegen. Hoe dichter we bij nijmegen kwamen hoe voller en wilder de mensen langs de kant waren. Wel effe warm gehad zo in het pak maar dat valt in het niets als je midden in die sfeer staat. Wel kreeg ik last van mijn benen, die hadden mij 200 km gedragen in 4 dagen tijd! en 1100 kilometer in een half jaartje! Vol trots liepen we op de via de gladiola waar we op het eind werden begroet door burgermeesters en andere hoogwaardigheidsbekleders. Daar stonden we dan, tranen in de ogen bij sommigen, bij anderen glimlach van oor tot oor. Allen blij en trots dat we het gered hebben. Het was zwaar, zoniet soms superzwaar vooral in het begin maar ja dat hoort erbij. Dit loop je niet zomaar even. We hebben als team een hele puike prestatie geleverd, en ben ook veel dank verschuldigd aan collegas die mij geholpen in het donker, de drempels en drukte!! en dan speciaal voor Kagor die mij het meest daar in geholpen heeft. Dat was toppie!!!!!
Dag 1. De beproeving
Ruim voor Mn wekker ging was ik wakker, het ging vandaag echt van start! Een leuke bijkomstigheid was dat ik jarig ben! Dit geeft toch weer een speciaal gevoel. Ik werd in alle vroegte dan ook door de anderen gefeliciteerd!. Ontbijten, wc bezoek, vaseline smeren. Niets vergeten? 1 check, 2 de check en vooruit dan maar de derde check. Nee ik was niets vergeten. We werden met de busjes naar de startplek gebracht zodat we nauwelijks naar de start hoefden te lopen. Daar stonden we in de rij met verschillende andere korpsen. Op de achtergrond steeg het lawaai van de mensen menigte op vanuit de binnenstad. Dit klonk heel apart kreeg er kippenvel van! De polsbandjes werden gescand en daar konden we gaan! We liepen door een haag van mensen, dronken studenten die overal waar ze maar konden staan waren. Ze waren door het dolle heen, Nijmegen stond in alle vroegte op Zn kop! dit was prachtig om te zien. Omdat het donker was had ik mijn stok mee, weke ik ook gebruikte maar dat was niet erg succesvol, later zal ik mijn hand op een schouder van een collega leggen. Daar liepen we door het donkere Nijmegen waar ik nog door een grote groep collega’s van verschillende korpsen werd toegezongen!
Overal waren er al veel mensen op straat wie er veel muziek keihard aan hadden staan. Kleine kinderen, ouderen en gewoon jonge mensen ze stonden er allemaal! Ergens in de vroegte werd ik nog kort geïnterviewd door Radio Gelderland waar ik op de vraag van of dit mijn eerste keer was antwoordde dat het mooi loopweer was! De luisteraars zullen wel in een deuk gelegen hebben! Na 2 en half uur lopen werd het eindelijk licht!!! De zon kwam op, en het beloofde inderdaad een warme dag te worden. Mijn batterij was leeg gegaan van de gehoorapp, onder het lopen verloor een onderdeel ervan. Was enorm balen even want nu nog maar 1 gehoorapp in. Maar ja dat balen maakte al snel plaats voor een tevreden gevoel want wij maakten deel uit van een groep die midden in een of andere feestsfeer waren terecht gekomen.
De verzorging had zich al opgesteld voor de eerste pauze, even heerlijk zitten en koffie met koek erbij! De marsleider hield de tijd nauwlettend in de gaten dus waren we zo weer op weg. Onderweg kwamen we allerlei buitenlandse politiegroepen tegen. Zoals ook de Engelsen die er met hun karistieke helmen liepen… Intussen werd het toch wel warm, en niet alleen warm maar ook erg druk. Vooral toen na de lus voor de 50 kilometerlopers de 40 km lopers erbij kwamen, het was filelopen op soms smalle stukken. Hier had ik ook steun van mijn collega’s nodig door mijn hand op een schouder te leggen. Na de drukte, warmte waren de drempels ook een factor waar je op moest letten. Al met al zeer vermoeiend en dat in combinatie met vroeg starten.
In valburg stond de verzorging klaar met een lekker gebakken eitje, en daar rusten we een half uurtje ( de langste pauze op een dag) Daarna togen we in de drukte weer op weg richting Nijmegen. We kwamen door Oosterhout waar wederom weer een dolle boel was. Omdat het zo warm was gingen mensen met water gooien, soms spoten ze met een tuinslang je nat. Ik deed er alles aan om mijn andere (laatste) gehoorapp te beschermen en zag het al gebeuren dat ik zonder gehoorapp weer in Nijmegen zal aankomen.
Bij Oosterhout stonden mijn ouders op de dijk, dat was toppie want ze hadden weet ik veel hoeveel fietskilometers al in de benen om daar te komen. Na Oosterhout gingen we een dijk op waar het echt dringen was en de warmte ook een beetje een rol begon te spelen. Dit was alles behalve relax lopen! De warme wind trok over de colonne lopers heen, hier en daar zag je dat het sommigen teveel werd. Onze groep liep stug door in de verte zag je Nijmegen al liggen, alleen nog even de brug over die volgepakt was met wandelaars, maar langzaam maar zeker kwamen we bij het eindpunt.
Nijmegen stond weer op Zn kop, rijendik, mensen overal waar je maar kon kijken, Overal muziek en feestelijke sfeer. Ik hield het niet droog, kapot was ik. Murw gebeukt door de lange dag, de korte nacht, de inspanningen, spanningen en vermoeidheid. Dit was nog maar de eerste dag en er volgen nog 3! Had ik hier 900 kilometer voor getraind? Hoe was dit vol te houden? Even zag ik het niet zitten maar later nadat ik even had gezeten en bijgekomen was stond mijn besluit vast IK GA DOOR!!!
Vandaag nog nooit zoveel sms-jes gehad ik geloof in totaal wel 45 stuks! S avonds nog even wat eten en drinken en daarna lekker gaan slapen in de massagetent waar ik als een blok in slaap viel……
Dag 2. You walking never alone
Na heerljk gedroomd te hebben over onder andere Bavariameisjes was het om 3 uur in de ochtend weer tijd om op te staan. Het was weer dezelfde volgorde als in de nacht ervoor. Ik voelde me fitter dan de ochtend ervoor. Wederom weer een gekkenhuis in Nijmegen en dat zal ook de komende 2 dagen nog zo zijn. Weer had ik de hulp van collega's nodig en dan speciaal in de naam van Kagor die mij het meest begeleidde. Dat is natuurlijk klasse. Het lopen ging een stuk vlotter en beter dan gister en de opluchting was nog groter toen het weer licht werd. Ook vandaag stonden veel mensen buiten, dorpen stonden vol met mensen die allemaal aan het feesten waren en daarbij ons de wandelaars in het algemeen aanmoedigden. De verzorging stond weer op verschillende plekken paraat om ons van het nodige te voorzien.We liepen op een aardige tempo door de sliert wandelaars heen. Voor je erg in had je zo 25 kilometer gelopen. Bij tunnels zetten we keihard ' We walk never alone ' in en dat klonk wel effe heel mooi. Dit werd ook erg gewaardeerd door andere lopers. Onderweg kwam ik nog wat bekenden tegen altijd leuk dat je elkaar in de drukte toch treft. ook kwam ik steeds 2 doven jongemannen tegen die hele gesprekken met me wilden voeren, maar ik wilde me liever concentreren op de weg! Onderweg was het erg druk met mensen en door de dorpen kwam je soms even helemaal stil te staan. De sfeer en ambiance waren geweldig zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb veel hardloopwedstrijden gelopen maar dit slaat alles wat sfeer betreft. Vandaag was het benauwd en warm maar gelukkig niet zo als op de eerste dag. Je mag natuurlijk wel effe goed zweten. Het lopen ging lekker en al gauw kwamen we weer terug in het knotsgekke Nijmegen waar het de roze woensdag was, de sfeer was geweldig en kreeg er kippevel van! Na even bij te zijn gekomen op de wedren werden we weer met de busjes naar Malden gereden.
dag 3 Tour de Groesbeek
De derde ochtend zo vroeg opstaan was toch even moeilijk, ik had redelijk geslapen en wat last van mijn schouderbladen. Maar de rest ging op routine, en voor ik erg in had zat ik weer in het busje richting de start. In het donker werd ik weer gesteund door Kagor en de anderen. Ik moet zeggen dat het zo op de schouder toch wel het best loopt. Gelukkig duurt het donkere niet al te lang, zodat ik in de wat rustigere stukken gewoon kan lopen. Dit was alveer de derde dag en tot nu toe nog geen enkele blaar alleen wat stijve benen soms maar ja dat mag toch? Onderweg kwam ik een hardloopvriend Bjorn tegen. Hij heeft nog een hele tijd met ons opgelopen, hij was de derde die ik tegen kwam. In de dorpen was het weer vol, ook veel kinderen langs de kant die met allerlei dingen klaar stonden zoals snoepjes en stukjes fruit. S morgens om half tien al aan de knakworst mag ook wel bijzonder genoemd worden. Het weer was lekker niet te warm met een beetje wind prima loopweer!!!!
Na ongeveer 38 km lopen kwamen we in Groesbeek aan, wat net als de andere plaatsen stampvol stond met mensen! Het is niet te geloven hoe die menen maar blijven roepen en aanmoedigen. Nadat we Groesbeek uit kwamen kregen de beruchte zevenheuvelenweg, deze had ik zelf 6 keer hardlopend overwonnen. Daar was het compleet gekkenhuis, langs de kant stonden rijenlang caravans en andere wagens wat er op leek. Overal muziek en tot aan Nijmegen was geen enkele plek leeg. Het leek wel de tour de france. Mensen boven op caravans die met vlaggen zwaaien enzo. De sfeer was compleet, de lopersmassa enorm! het was gewoon een stroom lopers richting Nijmegen en als je denkt dat het af en toe wat rustig is heb je het mis! Onze laatste rustpauze was bij een uitvaartverzorger, maar op die rust zaten we niet te wachten natuurlijk. Wel hadden we een prachtig uitzicht op de massa. Gestaag liepen we richting Nijmegen in de drukte. Aangekomen op de wedren vierden we een klein feestje met uiteraard de polonaise en muziek. We hadden het zwaarste overleefd.
S avonds een klein drama namelijk een van onze groep viel uit met een ontstoken teen. Heel zuur om die beslissing te moeten nemen, maar wel een hele dappere.
Dag 4 Via Gladiola!!
De laatste dag! tot nu toe maar een uitvaller en dat mag gezien de zwaarte van eerder deze week een wonder genoemd worden. NOg een keer in het donker lopen. Het werd langzaam licht en toen wist ik het helemaal zeker ik ga het halen!!! Ontspannend liepen we het traject af, Bjorn sloot weer aan net als de 2 doven. Er werd nog wat gezongen en stug liepen we door. Bij sommigen kon je duidelijk zien dat ze er wat door heen zaten maar dat maakt niet uit nog even en dan zijn we er!!!
Nou ja dat even duurde natuurlijk wel 50 km maar ja als je weet dat het de laatste zijn loopt het toch wel anders. Het was al vroeg druk en het weer was ideaal niets niet te warm. Bij Cuijk was het natuurlijk weer een grote mensenmassa, het leek wel of het publiek en lopers in elkaar samen opgegaan waren zoveel mensen gewoon. Hier was het uitkijken geblazen, de drempels zag je nauwelijks en de oversteek over de potonbrug was ook niet zonder gevaar. Dat bleek later maar al te goed toen een collega van korps Limburg er op viel en 2 tanden moet missen.
Bij Cuijk stonden de 40 kilometergroep ons op te wachten zodat we samen het laatste stuk opliepen naar Malden waar we ons om gingen kleden voor de intocht. Tijdens de intocht moesten we in ceremoniele outfit. Dat was best zwaar vooral omdat we in rijen moesten lopen. Als je al wat moe bent en niet goed ziet is dat nog een hele opgave. Maar het geheel was prachtig!. Mijn ouders en mn jongste zus stonden langs de kant. We werden met paarden en muziekkorps begeleid. Het was prachtig om te zien. We liepen over de gehele weg naar Nijmegen. Hoe dichter we bij nijmegen kwamen hoe voller en wilder de mensen langs de kant waren. Wel effe warm gehad zo in het pak maar dat valt in het niets als je midden in die sfeer staat. Wel kreeg ik last van mijn benen, die hadden mij 200 km gedragen in 4 dagen tijd! en 1100 kilometer in een half jaartje! Vol trots liepen we op de via de gladiola waar we op het eind werden begroet door burgermeesters en andere hoogwaardigheidsbekleders. Daar stonden we dan, tranen in de ogen bij sommigen, bij anderen glimlach van oor tot oor. Allen blij en trots dat we het gered hebben. Het was zwaar, zoniet soms superzwaar vooral in het begin maar ja dat hoort erbij. Dit loop je niet zomaar even. We hebben als team een hele puike prestatie geleverd, en ben ook veel dank verschuldigd aan collegas die mij geholpen in het donker, de drempels en drukte!! en dan speciaal voor Kagor die mij het meest daar in geholpen heeft. Dat was toppie!!!!!
Gekkenhuis op de Via Gladiola
S avonds werd de kruisjes door de korpschef overhandigd en na een heerlijk gegeten te hebben gingen de meesten huiswaarts. Ik bleef nog een nachtje want de volgende dag was er nog een receptie voor alle deelnemende politiekorpsen. Daar heb ik nog met pet geruild met een Oostenrijkse agent. Via de mc donald in Apeldoorn gingen we huiswaarts met trots het kruisje in ons bezit!!!
S avonds werd de kruisjes door de korpschef overhandigd en na een heerlijk gegeten te hebben gingen de meesten huiswaarts. Ik bleef nog een nachtje want de volgende dag was er nog een receptie voor alle deelnemende politiekorpsen. Daar heb ik nog met pet geruild met een Oostenrijkse agent. Via de mc donald in Apeldoorn gingen we huiswaarts met trots het kruisje in ons bezit!!!
Ha die Rogier,
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een prima prestatie geleverd. Het was heel leuk om je er bij te hebben in de groep. Je hebt soms van die onverwachte rake opmerkingen. Het is je ook gegund want je hebt er enorm veel voor gedaan. Je hebt het ook leuk en herkenbaar op papier gezet, toppie.
Hartelijke groet,
De masterwalker