NIJMEGEN EN VERDER........: Lost in Delfzijl

Vandaag alweer voor de 14de keer op pad. Aangezien het treinen mij vorige week goed bevallen is nam ik vandaag de trein naar Delfzijl. In krap half uurtje stond ik op Delfzijl centraal. Er kwam meteen een verwarde man op me af die zo te zien net ergens had staat pissen. Delfzijl is een dorp aan zee, de winkelstraten waren rond kwart voor 12 nog volledig uitgestorven blijkbaar was het weer de boosdoener. Ik dacht dat ik richting Appingedam liep en even leek dat er ook op. Kwam voor het eerst andere wandelaars tegen, niet 1 of 2 maar wel 15. Ik liep al een tijdje achter 2 snelwandelaars aan en had het idee dat ik wel aardig goed liep, tot dat ik na 50 minuten lopen weer bij het zelfde clubgebouw terecht kwam. Dus was eigelijk weer bij het begin. Toen maar even niet eigenwijs doorgelopen maar even de weg gevraagd en wat bleek dat ik wel aardig in de goeie richting was maar doordat ik de andere wandelaars achteraan ben gaan lopen ging het verkeerd. Dus weer wat geleerd om niet zomaar achter anderen aan te lopen, dat heet met een mooi woord kuddegedrag. Aangezien dat Delfzijl en Appingedam aan elkaar zijn gegroeid was ik nu zo in Appingedam. Het is een leuk stadje (heeft stadsrechten) Hier heb ik ook veel van de vakanties in mijn jeugd door gebracht bij opa en oma. Vissen vanuit het keukenraam, dubbeltjes zoeken nadat de markt in de solwerderstraat was afgelopen en vol gestopt worden door oma met allerlei lekkere etenswaren. Maar ja de tijden veranderen, ik ben groot geworden, opa is er niet meer en de markt ook niet.

De tocht naar Garrelsweer loopt over een kronkelende weggetje langs het Damsterdiep, het is er mooi om te lopen en haast geen verkeer. Bij Ten post loop ik een stuk langs een vrij drukke weg, en daar is het niets aan om te lopen, dus gaat het verstand even op nul. Ik loop dan flink door. Bij Ten Boer kom ik zn beetje het hele dorp door en kom uit bij het Jacobspad, dit stond niet op de planning maar besloot het toch te lopen. Het is een mooi stukje richting Thesinge en Garmerwolde. Het echte Jacobspad is een onverharde blubberweggetje dus ik kies er voor om op het fietspad te blijven lopen. Het lopen gaat lekker, maar begin nu toch wel mijn bovenbenen te voelen, Dat is niet erg want je mag toch wel even voelen dat je bezig bent lijkt me. De laatste stuk naar stad via het Eemskanaal lijkt een eeuwigheid te duren maar ja aan alles komt een eind dus ook aan dit pad. Na bijna 7 uur gelopen te hebben (bruto) kom ik weer thuis. Totaal geen last van mijn voeten, geen blaar of niets en dat is best wel een wonder gezien de regen die er naar beneden kwam. De geplande 35 km werden er ruim 39 kilometer!!! Het kaartje blijft vandaag achterwege omdat van de route niet zoveel meer klopt....

Al die regen zette mij wel aan het denken, want als er een God is stelt deze mij wel erg op de proef want al die keren dat ik heb gelopen heb ik het tot nu toe nog maar 3 keer droog gehouden. Vandaag was het dan ook niet anders dan regen, wind en nog eens regen. Dat maakt het zwaar volledig ingepakt loop ik in mei door het Groninger land. Niet te geloven!, je hoort rond deze tijd in een korte broek en shirtje te lopen! Maar een ding kan ik zeggen, ook al laat die God het sneeuwen, onweren, hagelen en regenen ik zet door!!!!