Here we go again!!!

Na Nijmegen was het aardig stil op de site, en is vrij logisch want heb ook weinig gedaan wat lopen betreft. Wel geteld een keer effe naar Hoogezand gelopen en daar is hetbij gebleven. Maar morgen en zondag ben ik weer volop actief, want dan loop ik dwars door onze mooie provincie. 80 km in 2 dagen waarvan de eerste bijna 44 km gelopen moet worden !!!! Dit loopfestijn heet Tocht om de noord zie voor meer informatie: www.tochtomdenoord.nl

Nou heb er zin in!!!

DE VIERDAAGSE

Op maandag 19 juli 2010 was het eindelijk zover! We vertrokken naar Nijmegen! De avond ervoor bleek dat ik zoveel spullen mee moest dat ik besloot met de taxi naar de verzamelplek te gaan. Later zal blijken dat ik alles zal gebruiken wat ik mee had. We waren na een korte stop vlotjes in Malden bij de Sv Juliana 34 waar we de gedurende week zouden verblijven. Nadat het kampement ingericht was togen we naar het centrum van Nijmegen om de sfeer te proeven. De feeststemming zat er al behoorlijk in en het was al druk in Nijmegen met overal muziek. S. avonds aten we bij Sv Juliana en daarna was het de laatste voorbereidingen treffen voor de eerste dag morgen. Die zal een uur eerder beginnen vanwege de verwachte warmte! Dus niet om 3 uur opstaan maar om 2 uur al. Dus snel slapen!, al kwam het daar niet echt van. Ik was het niet gewend zo vroeg te slapen en de eerste nacht elders (op de grond) is ook maar effe wennen. Ik zal die nacht hooguit een uur achter elkaar slapen.

Dag 1. De beproeving

Ruim voor Mn wekker ging was ik wakker, het ging vandaag echt van start! Een leuke bijkomstigheid was dat ik jarig ben! Dit geeft toch weer een speciaal gevoel. Ik werd in alle vroegte dan ook door de anderen gefeliciteerd!. Ontbijten, wc bezoek, vaseline smeren. Niets vergeten? 1 check, 2 de check en vooruit dan maar de derde check. Nee ik was niets vergeten. We werden met de busjes naar de startplek gebracht zodat we nauwelijks naar de start hoefden te lopen. Daar stonden we in de rij met verschillende andere korpsen. Op de achtergrond steeg het lawaai van de mensen menigte op vanuit de binnenstad. Dit klonk heel apart kreeg er kippenvel van! De polsbandjes werden gescand en daar konden we gaan! We liepen door een haag van mensen, dronken studenten die overal waar ze maar konden staan waren. Ze waren door het dolle heen, Nijmegen stond in alle vroegte op Zn kop! dit was prachtig om te zien. Omdat het donker was had ik mijn stok mee, weke ik ook gebruikte maar dat was niet erg succesvol, later zal ik mijn hand op een schouder van een collega leggen. Daar liepen we door het donkere Nijmegen waar ik nog door een grote groep collega’s van verschillende korpsen werd toegezongen!

Overal waren er al veel mensen op straat wie er veel muziek keihard aan hadden staan. Kleine kinderen, ouderen en gewoon jonge mensen ze stonden er allemaal! Ergens in de vroegte werd ik nog kort geïnterviewd door Radio Gelderland waar ik op de vraag van of dit mijn eerste keer was antwoordde dat het mooi loopweer was! De luisteraars zullen wel in een deuk gelegen hebben! Na 2 en half uur lopen werd het eindelijk licht!!! De zon kwam op, en het beloofde inderdaad een warme dag te worden. Mijn batterij was leeg gegaan van de gehoorapp, onder het lopen verloor een onderdeel ervan. Was enorm balen even want nu nog maar 1 gehoorapp in. Maar ja dat balen maakte al snel plaats voor een tevreden gevoel want wij maakten deel uit van een groep die midden in een of andere feestsfeer waren terecht gekomen.

De verzorging had zich al opgesteld voor de eerste pauze, even heerlijk zitten en koffie met koek erbij! De marsleider hield de tijd nauwlettend in de gaten dus waren we zo weer op weg. Onderweg kwamen we allerlei buitenlandse politiegroepen tegen. Zoals ook de Engelsen die er met hun karistieke helmen liepen… Intussen werd het toch wel warm, en niet alleen warm maar ook erg druk. Vooral toen na de lus voor de 50 kilometerlopers de 40 km lopers erbij kwamen, het was filelopen op soms smalle stukken. Hier had ik ook steun van mijn collega’s nodig door mijn hand op een schouder te leggen. Na de drukte, warmte waren de drempels ook een factor waar je op moest letten. Al met al zeer vermoeiend en dat in combinatie met vroeg starten.
In valburg stond de verzorging klaar met een lekker gebakken eitje, en daar rusten we een half uurtje ( de langste pauze op een dag) Daarna togen we in de drukte weer op weg richting Nijmegen. We kwamen door Oosterhout waar wederom weer een dolle boel was. Omdat het zo warm was gingen mensen met water gooien, soms spoten ze met een tuinslang je nat. Ik deed er alles aan om mijn andere (laatste) gehoorapp te beschermen en zag het al gebeuren dat ik zonder gehoorapp weer in Nijmegen zal aankomen.
Bij Oosterhout stonden mijn ouders op de dijk, dat was toppie want ze hadden weet ik veel hoeveel fietskilometers al in de benen om daar te komen. Na Oosterhout gingen we een dijk op waar het echt dringen was en de warmte ook een beetje een rol begon te spelen. Dit was alles behalve relax lopen! De warme wind trok over de colonne lopers heen, hier en daar zag je dat het sommigen teveel werd. Onze groep liep stug door in de verte zag je Nijmegen al liggen, alleen nog even de brug over die volgepakt was met wandelaars, maar langzaam maar zeker kwamen we bij het eindpunt.

Nijmegen stond weer op Zn kop, rijendik, mensen overal waar je maar kon kijken, Overal muziek en feestelijke sfeer. Ik hield het niet droog, kapot was ik. Murw gebeukt door de lange dag, de korte nacht, de inspanningen, spanningen en vermoeidheid. Dit was nog maar de eerste dag en er volgen nog 3! Had ik hier 900 kilometer voor getraind? Hoe was dit vol te houden? Even zag ik het niet zitten maar later nadat ik even had gezeten en bijgekomen was stond mijn besluit vast IK GA DOOR!!!

Vandaag nog nooit zoveel sms-jes gehad ik geloof in totaal wel 45 stuks! S avonds nog even wat eten en drinken en daarna lekker gaan slapen in de massagetent waar ik als een blok in slaap viel……

Dag 2. You walking never alone

Na heerljk gedroomd te hebben over onder andere Bavariameisjes was het om 3 uur in de ochtend weer tijd om op te staan. Het was weer dezelfde volgorde als in de nacht ervoor. Ik voelde me fitter dan de ochtend ervoor. Wederom weer een gekkenhuis in Nijmegen en dat zal ook de komende 2 dagen nog zo zijn. Weer had ik de hulp van collega's nodig en dan speciaal in de naam van Kagor die mij het meest begeleidde. Dat is natuurlijk klasse. Het lopen ging een stuk vlotter en beter dan gister en de opluchting was nog groter toen het weer licht werd. Ook vandaag stonden veel mensen buiten, dorpen stonden vol met mensen die allemaal aan het feesten waren en daarbij ons de wandelaars in het algemeen aanmoedigden. De verzorging stond weer op verschillende plekken paraat om ons van het nodige te voorzien.We liepen op een aardige tempo door de sliert wandelaars heen. Voor je erg in had je zo 25 kilometer gelopen. Bij tunnels zetten we keihard ' We walk never alone ' in en dat klonk wel effe heel mooi. Dit werd ook erg gewaardeerd door andere lopers. Onderweg kwam ik nog wat bekenden tegen altijd leuk dat je elkaar in de drukte toch treft. ook kwam ik steeds 2 doven jongemannen tegen die hele gesprekken met me wilden voeren, maar ik wilde me liever concentreren op de weg! Onderweg was het erg druk met mensen en door de dorpen kwam je soms even helemaal stil te staan. De sfeer en ambiance waren geweldig zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb veel hardloopwedstrijden gelopen maar dit slaat alles wat sfeer betreft. Vandaag was het benauwd en warm maar gelukkig niet zo als op de eerste dag. Je mag natuurlijk wel effe goed zweten. Het lopen ging lekker en al gauw kwamen we weer terug in het knotsgekke Nijmegen waar het de roze woensdag was, de sfeer was geweldig en kreeg er kippevel van! Na even bij te zijn gekomen op de wedren werden we weer met de busjes naar Malden gereden.

dag 3 Tour de Groesbeek


De derde ochtend zo vroeg opstaan was toch even moeilijk, ik had redelijk geslapen en wat last van mijn schouderbladen. Maar de rest ging op routine, en voor ik erg in had zat ik weer in het busje richting de start. In het donker werd ik weer gesteund door Kagor en de anderen. Ik moet zeggen dat het zo op de schouder toch wel het best loopt. Gelukkig duurt het donkere niet al te lang, zodat ik in de wat rustigere stukken gewoon kan lopen. Dit was alveer de derde dag en tot nu toe nog geen enkele blaar alleen wat stijve benen soms maar ja dat mag toch? Onderweg kwam ik een hardloopvriend Bjorn tegen. Hij heeft nog een hele tijd met ons opgelopen, hij was de derde die ik tegen kwam. In de dorpen was het weer vol, ook veel kinderen langs de kant die met allerlei dingen klaar stonden zoals snoepjes en stukjes fruit. S morgens om half tien al aan de knakworst mag ook wel bijzonder genoemd worden. Het weer was lekker niet te warm met een beetje wind prima loopweer!!!!

Na ongeveer 38 km lopen kwamen we in Groesbeek aan, wat net als de andere plaatsen stampvol stond met mensen! Het is niet te geloven hoe die menen maar blijven roepen en aanmoedigen. Nadat we Groesbeek uit kwamen kregen de beruchte zevenheuvelenweg, deze had ik zelf 6 keer hardlopend overwonnen. Daar was het compleet gekkenhuis, langs de kant stonden rijenlang caravans en andere wagens wat er op leek. Overal muziek en tot aan Nijmegen was geen enkele plek leeg. Het leek wel de tour de france. Mensen boven op caravans die met vlaggen zwaaien enzo. De sfeer was compleet, de lopersmassa enorm! het was gewoon een stroom lopers richting Nijmegen en als je denkt dat het af en toe wat rustig is heb je het mis! Onze laatste rustpauze was bij een uitvaartverzorger, maar op die rust zaten we niet te wachten natuurlijk. Wel hadden we een prachtig uitzicht op de massa. Gestaag liepen we richting Nijmegen in de drukte. Aangekomen op de wedren vierden we een klein feestje met uiteraard de polonaise en muziek. We hadden het zwaarste overleefd.
S avonds een klein drama namelijk een van onze groep viel uit met een ontstoken teen. Heel zuur om die beslissing te moeten nemen, maar wel een hele dappere.

Dag 4 Via Gladiola!!

De laatste dag! tot nu toe maar een uitvaller en dat mag gezien de zwaarte van eerder deze week een wonder genoemd worden. NOg een keer in het donker lopen. Het werd langzaam licht en toen wist ik het helemaal zeker ik ga het halen!!! Ontspannend liepen we het traject af, Bjorn sloot weer aan net als de 2 doven. Er werd nog wat gezongen en stug liepen we door. Bij sommigen kon je duidelijk zien dat ze er wat door heen zaten maar dat maakt niet uit nog even en dan zijn we er!!!
Nou ja dat even duurde natuurlijk wel 50 km maar ja als je weet dat het de laatste zijn loopt het toch wel anders. Het was al vroeg druk en het weer was ideaal niets niet te warm. Bij Cuijk was het natuurlijk weer een grote mensenmassa, het leek wel of het publiek en lopers in elkaar samen opgegaan waren zoveel mensen gewoon. Hier was het uitkijken geblazen, de drempels zag je nauwelijks en de oversteek over de potonbrug was ook niet zonder gevaar. Dat bleek later maar al te goed toen een collega van korps Limburg er op viel en 2 tanden moet missen.

Bij Cuijk stonden de 40 kilometergroep ons op te wachten zodat we samen het laatste stuk opliepen naar Malden waar we ons om gingen kleden voor de intocht. Tijdens de intocht moesten we in ceremoniele outfit. Dat was best zwaar vooral omdat we in rijen moesten lopen. Als je al wat moe bent en niet goed ziet is dat nog een hele opgave. Maar het geheel was prachtig!. Mijn ouders en mn jongste zus stonden langs de kant. We werden met paarden en muziekkorps begeleid. Het was prachtig om te zien. We liepen over de gehele weg naar Nijmegen. Hoe dichter we bij nijmegen kwamen hoe voller en wilder de mensen langs de kant waren. Wel effe warm gehad zo in het pak maar dat valt in het niets als je midden in die sfeer staat. Wel kreeg ik last van mijn benen, die hadden mij 200 km gedragen in 4 dagen tijd! en 1100 kilometer in een half jaartje! Vol trots liepen we op de via de gladiola waar we op het eind werden begroet door burgermeesters en andere hoogwaardigheidsbekleders. Daar stonden we dan, tranen in de ogen bij sommigen, bij anderen glimlach van oor tot oor. Allen blij en trots dat we het gered hebben. Het was zwaar, zoniet soms superzwaar vooral in het begin maar ja dat hoort erbij. Dit loop je niet zomaar even. We hebben als team een hele puike prestatie geleverd, en ben ook veel dank verschuldigd aan collegas die mij geholpen in het donker, de drempels en drukte!! en dan speciaal voor Kagor die mij het meest daar in geholpen heeft. Dat was toppie!!!!!

Gekkenhuis op de Via Gladiola

S avonds werd de kruisjes door de korpschef overhandigd en na een heerlijk gegeten te hebben gingen de meesten huiswaarts. Ik bleef nog een nachtje want de volgende dag was er nog een receptie voor alle deelnemende politiekorpsen. Daar heb ik nog met pet geruild met een Oostenrijkse agent. Via de mc donald in Apeldoorn gingen we huiswaarts met trots het kruisje in ons bezit!!!

Nijmegen here i come!!!

Morgen is het zover, dan reis ik af naar Nijmegen. Het is eindelijk zover, na maanden van training begint aanstaande week het echte werk. Alhoewel men zegt dat het echt werk de trainingen zijn geweest. Begin februari om precies te zijn op de zevende begon ik met mijn eerste training. In weer en wind volgden er er in totaal 27trainingen. Vooral in het begin veel regen, ijzel en sneeuw. Na een lange tocht kwam ik vaak drijfnat terug in huis. Zo ook na een de tocht van Roodeschool naar Groningen, waarbij het de helft van de route de regen als een zwaar gordijn naar benenden kwam. Of op een vrijdagmiddag na het werk in een race tegen de klok en het donker 25 km in de sneeuw liep. De warme loopdagen lieten lang op zich wachten maar op het einde alsnog gekomen.

The road naar Nijmegen liep niet alleen door de provincie Grunn maar zelfs naar Luxembourg waar ik met een paar collega's in Diekrich een zware 2 daagse tocht heb gelopen. Die tocht was echt geweldig!, waarvan ik nu al zeg dat ik die volgende jaar weer loop! De trainingen werden steeds langer, en zo ook die van Bad Nieuweschans naar Hoogezand een stuk van dik 48 kilometers. Ik was nog nooit zo kapot geweest als toen. Ruim 8 uur alleen lopende door een niet al te inspirerende omgeving. Maar ik heb het toch maar even gedaan!

Over mijn richtingsgevoel was niets over te zeggen behalve alleen in Delfzijl waar ik na 50 min lopen op dezelfde plek uit kwam als ik gestart was. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik kreeg eigelijk gaandeweg steeds meer plezier in het wandelen. Een grotere voordeel is nog wel dat ik heel bleef, op wat blaren na soms (door verkeerde schoenen) ben ik niet een keer op mijn smoel gegaan. Dat is na 900 km lopen voor een slechtziende wel knap te noemen al zeg ik het zelf. Nu aan de vooravond van Nijmegen heb ik 900 km gelopen en dat heeft mij ruim 160 uur aan trainingsarbeid gekost.



Of beter in het kort gezegd IK BEN ER KLAAR VOOR!!!!!!

Rogier

Stappen (4 dagen lang)

Links rechts!
M’n lieve voetjes die al jaren trouw
Met mij meegaan
Jullie hebben deze week niet stilgestaan

Wat hebben jullie me toch aangedaan
Nijmegen
Vier dagen lang uit en in te gaan?

Ik zou best willen maar mag niet naar huis
Kan niet terug zonder vierdaagsekruis
Lieve voetjes blijf vannacht buiten de deur
Want ik kan niet tegen blaren
en die geur (EHBO!)

Vier dagen lang – Lopen wij maar door
Vier dagen lang – gaan wij ervoor
Vier dagen lang – weet ik waar ik hoor
Vier dagen in Nijmegen

Links rechts!

Vier dagen stappen, al die glazen die
Komen en gaan
Ik kan ze deze week niet laten staan

Wat heb ik mezelf aangedaan
Nijmegen
Vier dagen lang in en uit te gaan?

Op elke straathoek, muziek en plezier
Al die nachten, wel een stuk of vier
Ik ben blut... maar dat geeft geen zier
Gewoon veel lol / En heel veel bier (10 Kouwe Klets!)

Vier dagen lang – lopen wij maar door
Vier dagen lang – Ja, we gaan ervoor
Vier dagen lang – weet ik waar ik hoor
Vier dagen lang – Nij-me-gen!

En zo gaat keer op keer (keer op keer)
Al doen je voeten nog zo’n zeer
En zeg je tegen het einde “dit nooit meer”
Volgend jaar... dan ga je weer! (Daar gaan we weer!)

Vier dagen lang – Lopen wij maar door
Vier dagen lang – gaan wij ervoor
Vier dagen lang – Lopen als een halve zool
Vier dagen lang – Voor een gladiool
Vier dagen lang (da’s 1 2 3)
Vier dagen laaaaaaaaaaaaaaang

Da’s lang!

De allerlaatste!

Vandaag was het zover de allerlaatste training voor Nijmegen! Wel een beetje apart gevoel maanden getraind en naar de verhalen geluisterd van de veteranen op gebied van wandelen. De laatste traning werd in en om Uithuizen gelopen en zoals zo vaak was het prachtig weer. Ik geloof dat we een keer wat regen hebben gehad met de groepstrainingen. Zelf heb ik vaker in de regen en sneeuw gelopen maar ja dat is weer een ander verhaal. Maar waar ik eerder in de stromende regen liep, waren nu de zonnestralen die rijkelijk over ons heen kwamen.

Relax liepen we maar liefst 16 km!!!, jaja moet niet gekker worden. Bij rond de 10 km namen we onze rustpauze bij een borgje in Uithuizen. Het was wel wat aan de warme kant. Maar na de 2-daagse van vorige week kon ons dat geen ene moer schelen. Er heerste een ontspannende sfeer, het zware trainingswerk zit erop en nu richten we ons helemaal op volgende week. Volgende week moet uiteraard een feest worden, aan de trainingen zal het niet liggen.

Nijmegen here we come!!!!

Door het landschap

louter blije gezichten....

De graanrepubliek

Lopen in de zon

Jongens wel bij de groep blijven he....

Die hoed past ons allemaal....

2 x 50 miles from home.

Op woensdag en donderdag stonden de laatste 2 serieuze trainingen op het programma. Het waren met de zwaarste van de serie die gelopen is. 2 x 50 kilometer werd er gelopen, ook l iep een groep de 40. Er was een mooi onderkomen geregeld in Tolbert bij de Posthoorn. We sliepen in oude postwagons uit de DDR. Het had eigelijk best wel wat weg van een schoolreisje..

Maar voor er gelopen werd was diende het landsbelang want Nederland speelde de halve finale tegen Uruguay, dus togen we met Zn allen naar het café. Daar werden de aanwezigen wat wakker geschud. Na een spannende wedstrijd stond er 3-2 op het bord voor Nederland en dus zitten we in de finale. Polonaise, zingen en springen, we deden ons uiterste best om Tolbert te laten trillen. Helaas deed de rest van Tolbert niet mee....

Tolbert wordt wakker getoeterd....

De volgende ochtend met iets wat te weinig slaap stond ik rond half zeven naast het bed. Snel werd er voorbereid op de eerste traningsdag. Drukte van belang iedereen was met zijn of haar eigen dingen bezig. Nog slaperig trok ik mijn shirt binnenste buiten aan....
We liepen in een groep van ongeveer 24 man vandaag dus aardig grote groep, de tempo lag in het begin wel lekker. Beetje kletsen, beetje ouwehoeren liepen we naar de eerste koffieronde. Na de koffie waren we echt goed wakker, hier splitse de groep in de 50 en 40 km groep. De 50 bleef over met 8 man. Het zonnetje scheen inmiddels al behoorlijk en het zal ook aardig warm worden die dag.

De eerste koffiepauze

Het lopen ging lekker, tot ik wat water dronk en nogal last kreeg van de maag. Nou ja effe verstand op nul en lopen maar dacht ik zo. Er heeft eens iemand tegen mij gezegd dat je gevoel kan uit schakelen, en daar heeft ze wel gelijk in want als je niet meer aan de pijn of vermoeidheid denkt loopt het een stuk makkelijker. Vandaag ook voor het eerst in Friesland gelopen, dat is mij nog niet gebeurt in al die trainingen. Maar goed het is niet anders...
Het zingen bleef vandaag achterwege, want niemand van de groep het het mooie liedjesboek bij zich. Op zich wel jammer want na het praten verlicht het zingen het lopen ook. Sommigen sluiten zich af met een i-pod enz. Stug liepen we door, nu begon het wel warm te worden, de schelpenpaadjes was zwaar om te lopen vooral omdat daar weinig wind was. Maar in de verte was daar onze verzorgingspost. Het biertje smaakte dan ook heerlijk!!!
Nog een klein stukje en dan zat de eerste dag voor wat betreft het lopen er op. Helaas toch een aantal uitvallers, ze kregen de nodige pijntjes aan spieren en gewrichten. Een troost voor ze is dat de trainingen over het algemeen als zwaarder worden beschouwd dan de vierdaagse zelf. Nou dat moet ik zelf eerst nog zien.......

Na het lopen werden er een aantal onder handen genomen door de fysiotherapeute en werden de wonden en blaren verzorgd. S' avonds een heerlijke BBQ met alles er op en er aan. Het aparte er van dat dit wel binnen was maar door de muzikale ondersteuning van Marten en zijn zoon vergaten we even hoe warm het was binnen. S avonds was er weer voetbal op tv, de andere halve finale Duitsland - Spanje. de winnaar zal tegen Oranje spelen in de finale. De Duitsers vlogen eruit zodat Spanje het op mag nemen tegen onze jongens, en wij zongen; Deutsland alles ist vorbei.....

Door ut grunner land

De gidsen van vandaag...

Na afloop sportmassage

De voeten werden niet vergeten.

Muzikaal talent




Heerlijk bijkomen
Laatste nieuwtjes over het wk....

Dag 2

Dag 2 beloofde nog warmer te worden als dag 1, maar dat mag niets uitmaken en het is denk ik alleen maar een goeie training voor Nijmegen. Daar kan het namelijk ook goed heet worden. Deze ochtend iets eerder van bed zodat ik wat meer tijd had om me voor te bereiden op de loop. Tegen 7 uur vetrokken we van het kampement voor nog 50 kilometers. In het begin ging het lekker weer over zandpaadjes en dergelijke schijnbaar moesten we dit nog even extra trainen. Intussen had ik wat last gekregen van mijn heup, niet echt erg maar wel irritant. Gelukkig was het liedjes boek wel mee dus we zongen heel wat af. Bij de verzorgingsposten was alles weer uitstekend in orde, het lijkt zo gewoontjes aan het worden maar het is toch wel een hele toer voor de verzorgers om elke keer weer op tijd ergens te zijn en alles klaar te hebben. Het is niet alleen even koffie zetten maar er worden hamburgers, eitjes gebakken en er is altijd wel soep.

Vandaag was het niet alleen warm maar ook benauwd. Dat maakte het toch wel wat zwaarder, en dan krijg je ook eerder last van allerlei pijntjes zoals bij mij aan de heup. Maar aan opgeven heb ik geen moment aan gedacht. Even liep ik wat achter op de groep, maar het is gewoon even doorbijten en verstand op nul en je bent er zo weer bij. Ik was niet de enige die het zwaar had, en dat sterkte mij ook wel een beetje. Beetje zingen, beetje praten en beetje veel ouwehoeren. We sloegen een klein stukje over vanwege het weer, maar dat is te verwaarlozen tot 3 km. Luidkeels zongen we het laatste stukje naar het kampement dat we op berenjacht waren, Ja natuurlijk wij kwam bij bergen waar we niet onderdoor konden en er zeker er niet over heen. Maar wij hebben wel deze 2 laatste zware trainingen volbracht! Wij allen lijken klaar te zijn voor het grote werk. Dat het even moeilijk ging mag niets uit maken dat is alleen maar goed. Na Luxembourg zijn hier ook weer Bikkels geboren.

Nijmegen here we come!!!!!

wandelen door het zand

altijd blijven lachen , hoe zwaar het ook is....

was niet de enige.....

rustpunt

Aandachtige toeschouwers

Steeds dichterbij Nijmegen

Weer op tijd naar BEZ voor een groepstraining. De bedoeling was om 50 km te gaan lopen. Veel afzeggingen voor vandaag, misschien had het te maken de weersverwachting. Gelukkig zal het vandaag nog niet zo warm zijn als de komende dagen voorspeld is. Eigelijk was het heerlijk loopweer met bijna geen zon met een tempratuur rond de 22 gradnen. Maar goed dat was de Pelleboergedeelte. Het lopen gaat vanzelf eigelijk, eerst loop je maar wat mee in de groep en na een uurtje of wat ben je echt goed wakker. Dat is meestal na de koffie. Het ging in een behoorlijke tempo door het Drentse Landschap. Je praat wat, je ouwehoert wat en maakt wat foto's en het is eigelijk erg gezellig zo. Over 20 dagen is het zover, dan is de start. Het is apart om te denken dat het over 4 week allemaal gedaan is. Dan hebben we de vierdaagse achter de rug, dan heeft ieder van ons hopelijk zijn persoonlijke doelen bereikt.

Geen zon te zien

Rond 12-ven liepen we het POTC in Zuidlaren binnen waar we even heerlijk konden lunchen. Al merk je wel dat als je even een tijdje zit toch wel wat stijfjes wordt. Hier werd ook besloten om vandaag geen 50 km te lopen maar gewoon bij de 40 kilometergroep te blijven. Zelf vindt ik het wel best ik heb nu al zoveel gelopen dat ik weet van mijzelf dat ik in staat ben de vierdaagse te lopen. Maar om even arrogant te zijn, dat wist ik na Luxembourg al!!!! Het is trouwens wel grappig om te bedenken dat ik voor de groepstrainingen me druk maakte of ik de tempo wel bij kon benen en hoe het lopen in de groep zal zijn als slechtziende. Dit zijn dingen waar je van te voren drukte over kan gaan maken. maar dat blijkt dus totaal onnodig te zijn geweest. Rond half vier waren we weer terug op de BEZ, heerlijk gelopen en eigelijk nergens last van. Volgende week nog een 2-daagse training van 2 x 50 en dan zit het grote werk erop!!

Genoeg paardenspul en ponys in Drenthe




Laatste rustpost ....

De heinekengirls (ipv die van Bavaria)